Bu aralar bizim bölgemizde en büyük ağırlık şenliklerde. Artık nerdeyse bütün köylerin kendine ait bir şenliği var. Köyün ileri gelenleri en çok sevdikleri dağ, yayla, sebze, meyve ve diğer yemişlerin adını vererek birincisinden başlayıp şenlik düzenliyor.

Yani öyle ya değeri bilinmezse, para da etmese Karadeniz’in her tarafı altın nasıl olsa.!

Kimse de ela  kaşına gözüne bakmıyor.! Bunlara, buralara, bir koltuk çıkalım demiyor..! 

Eee ne yapacak millet oturup seyretmek de karın doyurmuyor. Bari hep beraber birlik ve düzeni bozmadan tadını çıkarsınlar. Öyle değimli yani..

Gözünü sevdiğim memleket. Havası, suyu, yaprağı, çiçeği, ayısı, geyiği, domuzu… Dağlarında, yaylalarında dört mevsim… Temmuz, Ağustos ayında bile kar yağayı dağlarına. Otantik mimarı, kadınların AB ülkelerinde gösterime girse moda olacak rengârenk kıyafetleri. Kilometreyi bulan horon halkaları.  Ne yok ki..!

Ama gene de milletin görmekten bıktığı, ama boyalı basının bir türlü bıkmadığı.. Ege, Akdeniz kıyılarındaki bikinili bayanların bolca frikikli pozlarında bir türlü vazgeçilip de objektifler bu tarafa çevirilmiy… Aslında bizimkilerde; yine siyasilerden ve de kent olarak hazırlanmamız gereken olimpiyatlardan, entel-dantel şehir sosyetelerinden fırsat bulup da fazla meşgul olamay bu gaydelerlan. Onun için de gurbette olanlar tedarikle geliyler buralara… Paralan değimli hem de uyduda olan televizyonlardan canlı yayın bile yaptırıyorlar. İnadım inat diyerek.

Şaka maka değil bu yazdıklarım. Sonuna kadar yanlarındayım ve arkasındayım bu şenliklerin. Ha bu yıl da bir şansları daha var siyasilerden yana..Sayıları arttığı için şenliklerin sıraya koyup da öyle nutuk atmak için çıkamayler çok yükseklere, tansiyonları yükseliy... Eee bürokratlarında zaten işleri başlarından aşmış aga ne işleri var şimdi rıv rıv kemençenin içinde. Sonra onların otomobillerinin altları yere alır o yollarda maazallah parçaları çok pahalıdır.

Bir de burada şenliklerin yapılmasında ve de yaygınlaşmasında en önemli etken köyün gurbette olan zenginleri… Helal olsun, topraklarına ve kültürlerine sahip çıkıyorlar. Öyle şehirli havalarına girmiyler. Ağalık filan film icabı bazı yerlerde… Çünkü onların çoğu güç şartlarda para kazandılar gurbet ellerde. Öyle köydeki Hasan emiceye, Fadime teyzeye caka satmayı sevmezler.

Sözün özü şu aga… Bu Karadeniz insanı ağlamayı sevmiy. Derdini kederini içine atay ama gaydeyi de, ağıtları da unutmay... Karadenizli yüreğini her zaman ortaya koyuyor. Ne yaylasından, ne kemençesinden ne de horonun dan vaç geçemiy. Varsın bilmesin eller kadir kıymet. Bu toprak onların, yaşayacaklar doya doya elbet…